Παράλληλα με τις αναρτήσεις,
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ: ΕΔΩ.
Το νέο χτύπημα στα παραληρήματα του πολυδιαφημισμένου υποκριτή σιωνιστή Αϊνστάιν, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ότι το Σύμπαν είναι ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, και όλες οι δυνάμεις του επίσης:
Tα νετρίνα στο CERN επιμένουν να κινούνται ταχύτερα από το φως.
Γιατί έχει τόσο μεγάλη σημασία στη ζωή μας να ξέρουμε γιατί η κορώνα ΓΥΡΩ από τον ήλιο είναι ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ φορές θερμότερη από την επιφάνειά του, τι προκαλεί την αυξομείωση των ηλιακών κηλίδων και πώς γίνεται να πέφτουν κεραυνοί “εν αιθρία”, δηλ. ΧΩΡΙΣ σύννεφα, άρα ΔΕΝ προκαλούνται από αυτά;
Γιατί τα καταρρέοντα ιερατεία ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝ τις ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΕΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ιδιότητες του πλάσματος;
Χρειαζόμαστε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ, γιατί τα γαλαξιακά ηλεκτρομαγνητικά πεδία επηρεάζουν ΑΜΕΣΑ το κλίμα και την επιβίωσή μας!
Εκτός απο το άρθρο που ακολουθεί στα ελληνικά, περισσότερα μπορείτε να βρείτε εδώ:
προβλέψεις ΕΠΑΛΗΘΕΥΜΕΝΕΣ: http://www.thunderbolts.info/tpod/2009/arch09/090114strongest.htm
http://www.youtube.com/watch?v=-hNje6W7NWo
Thunderbolts of the "gods":
Ακολουθεί προσαρμογή σχετικού άρθρου τού Wallace Thornhill, όπου γίνεται κατανοητή η πανάρχαια παρατήρηση του Ηράκλειτου: "Τα πάντα κεραυνός οιακίζει", δηλαδή όλα κυβερνιούνται από τον κεραυνό (ηλεκτρισμό):
Oι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενήμεροι του γεγονότος ότι δεν έχουμε καμία κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι κεραυνοί δημιουργούνται στα νέφη. Ακόμα και χωρίς νέφη συμβαίνει να έχουμε έναν «κεραυνό εν αιθρία». Η απλούστερη απάντηση είναι ότι οι κεραυνοί δεν δημιουργούνται εκεί. Τα νέφη απλώς σχηματίζουν ένα βολικό αγωγό προς τη Γη για τον ηλεκτρισμό που ξεκινά από το διάστημα. Αυτό συμβαίνει στην Αφροδίτη. Τα καιρικά συστήματα οδηγούνται κατά κύριο λόγο από εξωτερικές επιρροές.
[Το γαλαξιακό ηλεκτρικό ρεύμα ιονίζει και τον γήινο φλοιό, προκαλεί τους σεισμούς, τις ηφαιστειακές εκρήξεις, αλλά όχι και την πομπηιακή απάθεια των εγωμανών ιερατείων που λυσσάνε να αυξομειώνουν τους πληθυσμούς με παιδομαζώματα-γενοκτονίες-”αυξάνεσθε και καταστρέψτε”, ενώ μισούν αποκέντρωση-αυτάρκεια-συλλογική προσαρμογή στις κλιματικές αναστατώσεις].
Κατά συνέπεια, ο Ήλιος έχει καιρικές συνθήκες και ο πιο μακρινός πλανήτης, ο Πλούτωνας, έχει τους πιο βίαιους ανέμους σε όλο το ηλιακό σύστημα, παρά το ότι λαμβάνει τη λιγότερη ενέργεια από τον Ήλιο. Ηλεκτρικές εκκενώσεις από το διάστημα προκαλούν τις τεράστιες αμμοθύελλες και τις πλανητικές καταιγίδες στον Άρη. Είναι υπεύθυνες για την πολύ μεγαλύτερη θερμοκρασία τής ηλιακής κορώνας (όπου φτάνουν πρώτα) από την επιφάνεια του ήλιου, για τις ηλιακές κηλίδες, τη μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα του Δία και τις «ακτίνες» στους δακτυλίους τού Κρόνου. Είναι ο λόγος για τον οποίο η Αφροδίτη έχει κεραυνούς στα ομιχλώδη της σύννεφα και οι βουνοκορφές της φωτοβολούν. Είναι ο λόγος για τον οποίο η Γη έχει κεραυνούς που επεκτείνονται στο διάστημα στη μορφή των «κόκκινων ξωτικών» και των «γαλάζιων δεσμών», και για τον οποίο αγκυρωμένοι δορυφόροι «καίνε τις ασφάλειες τους». Ωστόσο, κανείς δεν είναι εκπαιδευμένος στον συνυπολογισμό της επίδρασης της ηλεκτρικής ενέργειας στα καιρικά συστήματα.
Τo Ηλεκτρικό Σύμπαν
Αυτή η διεπιστημονική έρευνα παρουσιάζει έναν νέο «φακό υψηλής εστίασης» για να δει κανείς το φυσικό σύμπαν, από τα υποατομικά σωματίδια έως τις περιοχές των γαλαξιών, άγνωστες πριν το τηλεσκόπιο Hubble. Το ηλεκτρικό σύμπαν είναι μια ολιστική απάντηση στην ηθελημένη μυωπία - αυτή την αποστροφή από την αναγνώριση της ύπαρξης κάποιου πράγματος. Η «συνένωση τμηματικών γνώσεων» θα απαιτήσει μόνον να αντιμετωπίσουμε τις βαθιές αντιφάσεις σε πράγματα τα οποία οι ειδικοί για καιρό ισχυρίζονταν ότι γνώριζαν.
Αυτή η διεπιστημονική έρευνα παρουσιάζει έναν νέο «φακό υψηλής εστίασης» για να δει κανείς το φυσικό σύμπαν, από τα υποατομικά σωματίδια έως τις περιοχές των γαλαξιών, άγνωστες πριν το τηλεσκόπιο Hubble. Το ηλεκτρικό σύμπαν είναι μια ολιστική απάντηση στην ηθελημένη μυωπία - αυτή την αποστροφή από την αναγνώριση της ύπαρξης κάποιου πράγματος. Η «συνένωση τμηματικών γνώσεων» θα απαιτήσει μόνον να αντιμετωπίσουμε τις βαθιές αντιφάσεις σε πράγματα τα οποία οι ειδικοί για καιρό ισχυρίζονταν ότι γνώριζαν.
Το Μοντέλο του Ηλεκτρικού Σύμπαντος
Το μοντέλο του Ηλεκτρικού Σύμπαντος είναι μια συνεκτική «Μεγάλη εικόνα» της κατάστασης μας μέσα στο σύμπαν, επεκτεινόμενο σε πολλά διαφορετικά επιστημονικά πεδία. Διαφωτίζει τα επαναλαμβανόμενα ηλεκτρικά πρότυπα σε όλες τις κλίμακες που επιτρέπουν εργαστηριακά πειράματα για τη διευκρίνιση των παράξενων, ενεργειακών γεγονότων που παρατηρούνται για παράδειγμα στο βάθος του διαστήματος, στον Ήλιο και στην Ιώ, ένα από τα φεγγάρια του Δία.
Το Ηλεκτρικό Σύμπαν δουλεύει αξιοποιώντας παρατηρήσεις, μάλλον προς τα εμπρός. Παρέχει απλές απαντήσεις σε προβλήματα τα οποία είναι για την ώρα ενδεδυμένα με μεταφυσική και μυστικισμό. Είναι περισσότερο διεπιστημονικό και περιεκτικό σε πληροφορία από τη σημερινή αδρά χρηματοδοτούμενη κοσμολογία των “εκλεκτών” σκοταδιστών, συνεχιστών των προηγούμενων ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΩΝ ιερατείων. Υποδεικνύει πρακτικές πιθανότητες πολύ πέρα από τα όρια που θέτει η “επιστήμη” τους.
Το μοντέλο του Ηλεκτρικού Σύμπαντος γεννήθηκε από μια ευρεία διεπιστημονική προσέγγιση, μια τεχνική που δε διδάσκεται στα πανεπιστήμια. Το Ηλεκτρικό Σύμπαν βασίζεται περισσότερο σε παρατηρήσεις και πειράματα από ότι σε αφηρημένη θεωρία. Αναγνωρίζει συνδέσεις μεταξύ διαφορετικών πεδίων. Συμπεραίνει ότι η κρίσιμη αναγκαιότητα για την κατανόηση του σύμπαντος είναι να λάβει κανείς πλήρως υπόψη την βασική ηλεκτρική φύση των ατόμων και των αλληλεπιδράσεων τους. Κατά παράξενο τρόπο, αυτό δεν συμβαίνει στην συμβατική κοσμολογία, όπου ο ασθενέστερος μαγνητισμός και η απείρως ασθενέστερη βαρύτητα κυβερνούν τον κόσμο. Μια τέτοια απλοποίηση μπορεί να βολεύει τη θεωρητική φυσική που βασίζεται στην ουδετερότητα της ύλης στα γήινα εργαστήρια, δεν εφαρμόζεται όμως στο διάστημα όπου κυριαρχεί το πλάσμα.
Το πλάσμα έχει ονομαστεί η «τέταρτη κατάσταση» της ύλης μετά τα στερεά, υγρά και αέρια. Η περισσότερη ύλη στο σύμπαν βρίσκεται στη μορφή πλάσματος. Το πλάσμα σχηματίζεται όταν μερικά από τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια διαχωρίζονται από τα άτομα που τα φιλοξενούν σε ένα αέριο, αφήνοντας τα με θετικό φορτίο. Τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια και τα θετικά φορτισμένα άτομα (γνωστά σαν θετικά ιόντα) είναι έπειτα ελεύθερα να κινηθούν χωριστά κάτω από την επίδραση ενός εξωτερικού δυναμικού η μαγνητικού πεδίου. Η συνολική τους κίνηση αποτελεί ένα ηλεκτρικό ρεύμα.
Έτσι, ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του πλάσματος είναι ότι μπορεί να μεταφέρει ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό το κάνει σχηματίζοντας νημάτια ρεύματος. Οι νηματοειδείς δομές είναι πολύ κοινές σε όλο το σύμπαν.
Ιστορία
O νεώτερος διαφωτισμός ξεκινά με τον πολυμαθή συγγραφέα τού “Κόσμοι σε Σύγκρουση”, Ιμάνουελ Βελικόφσκι. Στα 1950, επέδειξε μια διεπιστημονική, συγκριτική τεχνική για την αποκάλυψη ισχυρών ενδείξεων πλανητικών καταστροφών από τις καταγραμμένες μνήμες των αρχαιότερων πολιτισμών. Η μέθοδος του ήταν δικαστική κατά το ότι έψαχνε για αναφορές φυσικών φαινομένων με ασυνήθιστο χαρακτήρα, που ωστόσο επιβεβαιώνονταν παγκοσμίως από εντελώς διαφορετικούς πολιτισμούς. Έπειτα, εφαρμόζοντας επιστημονική μεθοδολογία αιτίου και αποτελέσματος, γινόταν δυνατό να χτιστεί ένα πολύ λεπτομερειακό μοντέλο μιας ακολουθίας τέτοιων γεγονότων. Τελικά, το μοντέλο επέτρεπε να γίνουν συγκεκριμένες προβλέψεις και να επιβεβαιωθούν – μία από τις απαιτήσεις για κάθε επιστημονική θεωρία. Κάποιες από τις προβλέψεις που έκανε ήταν εξωφρενικές για τον καιρό του: η Αφροδίτη θα ήταν θερμή έως πυράκτωσης, ο Δίας θα εξέπεμπε ράδιο-θόρυβο, τα πετρώματα της Σελήνης θα ήταν μαγνητισμένα, κλπ. Ωστόσο, δεν θα βρείτε κανένα επίσημο εγχειρίδιο να του το αναγνωρίζει επειδή η θεωρία του “κρίθηκε εσφαλμένη”. Πιθανόν να ήταν όλα τυχερές προβλέψεις!
Είχε γίνει φανερό στον Βελικόφσκυ ότι η νευτώνεια αρχή τής βαρύτητας δεν επαρκούσε για να εξηγήσει την αναφερόμενη συμπεριφορά των πλανητών. Και στα σίγουρα δεν μπορούσε να εξηγήσει την προφανή ερώτηση: « Γιατί οι ουρανοί δείχνουν τόσο ήσυχοι τώρα;». Αυτό προκάλεσε μια δογματική απάντηση από την ακαδημία στην πρώιμη προσπάθεια του Βελικόφσκυ. Ειπώθηκε ότι η θεωρία του δεν υπάκουε στους νόμους του Νεύτωνα. Ωστόσο, κάθε βαρυτικό σύστημα με περισσότερα από δυο σώματα είναι ασταθές. Κι όμως η ερώτηση σπάνια γίνεται, πόσο μάλλον δίδεται η απάντηση: «Τι παράγει την παρατηρούμενη σταθερότητα του ηλιακού συστήματος;». Ο Βελικόφσκυ ήταν πεπεισμένος ότι το κρίσιμο στοιχείο βρισκόταν στην ανακάλυψη του ότι ηλεκτρικές δυνάμεις κυριαρχούν πάνω στην απίστευτα ασθενέστερη βαρυτική δύναμη σε στιγμές πλανητικής προσέγγισης. Παρ’ ότι δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει τότε πώς αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην παρατηρούμενη σταθερότητα του ηλιακού συστήματος, με την παράξενη πρόγνωση του είχε ανοίξει το δρόμο για το Ηλεκτρικό Σύμπαν.
Ωστόσο, η βασική του πρόταση περί πλανητικών επαφών έχει επιβεβαιωθεί και οι λεπτομέρειες εκλεπτύνθηκαν σε εξαιρετικό βαθμό. Αρκετοί πρωτοπόροι ερευνητές σε αυτό το νέο πεδίο τώρα συμφωνούν ότι πλανητικές επαφές που προκαλούσαν το δέος πράγματι έλαβαν χώρα κατά την προϊστορία. Στους αρχαιότερους πολιτισμούς, αυτές ήταν προσδιοριστικές πολιτισμικές μνήμες. Υπήρξαν η πηγή έμπνευσης για πυραμίδες, μεγαλίθους, αγάλματα, τοτέμ και την ιερή τέχνη των βράχων. Οι επιζήσαντες μιας καθολικής αναστάτωσης ένιωσαν την αναγκαιότητα διατήρησης της μνήμης και του περάσματός της στις μελλοντικές γενεές με την πιθανολόγηση μιας επιστροφής των «θεών». Η ανάμνηση πήρε τη μορφή αρχιτεκτονικής, τελετουργίας και εξιστόρησης για την αποκαλυπτική δύναμη των πλανητικών 'θεών' πάνω στα ανθρώπινα πεπρωμένα. Δυστυχώς, χωρίς σημεία αναφοράς στην τωρινή συμπεριφορά των πλανητών, οι ιστορίες χάνουν το αληθινό τους νόημα.
Αυτή η σύντομη εξήγηση επιδεικνύει την κρίσιμη διάκριση μεταξύ του πλανητικού καταστροφισμού του Ηλεκτρικού Σύμπαντος και εκείνου των νέο-καταστροφιστών, οι οποίοι επιχειρούν να εξηγήσουν τις ενδείξεις πλανητικών επαφών με όρους κομητών. Οι σύγχρονοι κομήτες απλά δεν ταιριάζουν στις περιγραφές από το παρελθόν. Ούτε μπορούν να εξηγήσουν την αφθονία στοιχείων για πρόσφατους πλανητικούς κρατήρες και ουλές. Εκτός των άλλων, σε ένα Ηλεκτρικό Σύμπαν, οι κομήτες δεν αποτελούν την αποκαλυπτική απειλή για την Γη που παρουσιάζεται από ευφάνταστους καλλιτέχνες. Τέτοιες εικόνες είναι εντελώς φανταστικές καθώς ένας κομήτης θα απωθούνταν ηλεκτρικά από έναν κοσμικό κεραυνό πολύ προτού χτυπήσει τη Γη. Το μόνο ορατό στοιχείο που θα παρέμενε θα ήταν ένας κρατήρας από το ηλεκτρικό τόξο σαν τον Μετεωρικό Κρατήρα τής Αριζόνα.
Το μοντέλο τού Ηλεκτρικού Σύμπαντος μεγάλωσε από τη συνειδητοποίηση ότι μια νέα κοσμολογία πλάσματος μαζί με την κατανόηση των ηλεκτρικών φαινομένων στο διάστημα θα μπορούσε να ρίξει φως στη δουλειά που γίνεται εκ νέου στην συγκριτική μυθολογία. Σαν ανταπόκριση, οι μαρτυρίες γεγονότων από τον προϊστορικό ουρανό και η σειρά τους θα μπορούσε να βοηθήσει να ξετυλιχτεί η πρόσφατη ιστορία τής Γης, του Άρη και της Αφροδίτης. Δεχόμενο δεδομένα από ένα πολύ μεγαλύτερο εύρος γνώσης και ανθρώπινης ύπαρξης από αυτό που επιτρέπει οποιαδήποτε συμβατική κοσμολογία, το μοντέλο του Ηλεκτρικού Σύμπαντος άρχισε να παρέχει πραγματικές και σύμφωνες με την κοινή λογική, απαντήσεις σε πολλές ερωτήσεις που φαίνονταν άσχετες. Ακολούθησε η παράκληση από τον Νομπελίστα φυσικό πλάσματος και κοσμολόγο, Χανς Αλφέν, να δουλέψουμε προς τα πίσω στο χρόνο από παρατηρήσεις παρά προς τα εμπρός από κάποιο ιδεατό θεωρητικό αρχικό σημείο ("Πρέπει να μάθουμε ξανά ότι επιστήμη χωρίς επαφή με πειράματα είναι μια επιχείρηση η οποία πιθανότατα θα παραστρατήσει σε φανταστικά συμπεράσματα": Χ. Αλφέν και Γ. Αρένιους, Εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος, NASA, 1976, σελ 257).
Το αποτέλεσμα είναι τώρα μια «Μεγάλη Εικόνα» που δίνει έμφαση στη δραματική μας προϊστορία και στην ουσιώδη διασύνδεσή μας με το σύμπαν. Οι επιπλοκές τής ηλεκτρικής δραστηριότητας μεταξύ πλανητών θα είναι εξαιρετικά ενοχλητικές για εκείνους που έχουν χτίσει την κοσμολογία τους γύρω από την ασθενική δύναμη της βαρύτητας που ενεργεί σε ένα ηλεκτρικά αποστειρωμένο σύμπαν. Αυτή η παράξενη, δογματική αβλεψία εγγυάται ότι τίποτε δεν θα παραμείνει στο μέλλον από τη φανταχτερή θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (Μπιγκ Μπανγκ) ή την απλοϊκή 'ιστορία' τής γέννησης του Ηλιακού συστήματος.
Ποιό Μπιγκ Μπανγκ;
Το Μπιγκ Μπανγκ είναι ήδη νεκρό! Ο ακήρυχτος «Γαλιλαίος του 20ου αιώνα», Αλτον Αρπ, έχει αποδείξει ότι το σύμπαν δεν διαστέλλεται. Η θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ βασίζεται σε μια παρερμηνεία της μετατόπισης προς το ερυθρό. Η μετατόπιση προς το ερυθρό ενός μακρινού γαλαξία μετράται στο φως που έρχεται από αυτό το γαλαξία. Οι φασματικές γραμμές αυτού του γαλαξία δείχνουν μια μετατόπιση προς το ερυθρό συγκρινόμενες με τις ίδιες γραμμές από τον ήλιο μας. Ο Αρπ ανακάλυψε ότι αντικείμενα με υψηλή και χαμηλή μετατόπιση προς το ερυθρό είναι μερικές φορές συνδεδεμένα με μια γέφυρα εκροής ύλης. Ώστε η μετατόπιση καθεαυτή δεν μπορεί να αποτελέσει μέτρο τής απόστασης. Το μεγαλύτερο μέρος τής μετατόπισης αυτής είναι εσωτερική στο αντικείμενο.
Ο Αρπ βρήκε ότι η εσωτερική μετατόπιση προς το ερυθρό ενός κβάζαρ ή γαλαξία ελάμβανε διακριτές τιμές, οι οποίες μειώνονταν με την απόσταση από έναν κεντρικό ενεργό γαλαξία. Στη νέα άποψη του Αρπ, ενεργοί γαλαξίες «δίνουν γέννηση» σε κουάζαρς και συνοδούς γαλαξίες με υψηλή ερυθρή μετατόπιση. Η μετατόπιση αυτή γίνεται μέτρο τής σχετικής ηλικίας των γειτονικών κβάζαρς και γαλαξιών, και όχι της απόστασής τους. Όπως ένα κβάζαρ ή ένας γαλαξίας ενηλικιώνεται, η ερυθρή μετατόπιση μειώνεται με διακριτές τιμές ή κβάντα.
Το τεράστιο αίνιγμα για τους αστροφυσικούς είναι γιατί ένας γαλαξίας θα έπρεπε να επιδεικνύει ένα ατομικό φαινόμενο. Έτσι γυρνάμε στη φυσική των σωματιδίων. Αυτή η δυσκολία αναδεικνύει το γεγονός ότι η κβαντική μηχανική που εφαρμόζεται στα άτομα είναι μια θεωρία χωρίς φυσική υπόσταση. Η παραξενιά τής κβαντικής θεωρίας έχει αποδοθεί στην υποατομική κλίμακα στην οποία εφαρμόζεται. Αλλά τώρα που έχουμε κβαντικά φαινόμενα σε αντικείμενα του μεγέθους ενός γαλαξία, αυτή η βολική ανοησία αποκαλύπτεται.
Αν ο Αρπ έχει δίκιο, πολλοί ειδικοί θα εμφανιστούν αρκετά ανόητοι. Η ανακάλυψη του σήμανε συναγερμό σε κάποιους ακαδημαϊκούς χώρους: το άμεσο ανακλαστικό ήταν να επιτεθούν στο άτομο με το δάχτυλο στον συναγερμό. Του αρνήθηκαν χρόνο στο τηλεσκόπιο, οι αναφορές του απορρίφθηκαν και αναγκάστηκε να φύγει από τις ΗΠΑ για να συνεχίσει τη δουλειά του.
Ηλεκτρικοί Γαλαξίες
Για πάνω από 10 χρόνια, οι φυσικοί πλάσματος είχαν ένα ηλεκτρικό μοντέλο των γαλαξιών. Δουλεύει με πραγματιστική φυσική τού αληθινού κόσμου. Το μοντέλο είναι ικανό να εξηγήσει ικανοποιητικά τα παρατηρούμενα σχήματα και τις δυναμικές των γαλαξιών, χωρίς αναφορές σε αόρατη σκοτεινή ύλη και κεντρικές μαύρες τρύπες. Εξηγεί απλά τις πανίσχυρες ηλεκτρικές δέσμες που φαίνονται να εξέρχονται από τον άξονα περιστροφής στους πυρήνες των ενεργών γαλαξιών. Πρόσφατα αποτελέσματα από την απεικόνιση των μαγνητικών πεδίων ενός σπειροειδούς γαλαξία επιβεβαιώνουν το ηλεκτρικό μοντέλο.
Από την άλλη μεριά, οι κοσμολόγοι αδυνατούν να εξηγήσουν γιατί τα σπειροειδή σχήματα είναι τόσο κοινά, και δίνουν μόνον ad hoc εξηγήσεις για τα γαλαξιακά μαγνητικά πεδία.
Πιο πρόσφατα, διαγαλαξιακά μαγνητικά πεδία ανακαλύφθηκαν. Απίστευτα βαρυτικά μοντέλα που ανακατεύουν «μαύρες οπές» έπρεπε να εφευρεθούν σε μια απελπισμένη απόπειρα να εξηγηθεί πώς η ελκτική δύναμη της βαρύτητας μπορεί να οδηγήσει στην εκτόξευση μάζας σε μια στενή δέσμη με σχετικιστικές ταχύτητες.
Ηλεκτρικά άστρα
Οι φυσικοί πλάσματος διατείνονται ότι τα άστρα σχηματίζονται από ένα ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο «σύσφιξης» σε ένα διεσπαρμένο νέφος αερίων και σκόνης. Η «σύσφιξη» δημιουργείται από τη μαγνητική δύναμη μεταξύ παράλληλων νημάτων ρεύματος και αποτελεί μέρος των τεράστιων ηλεκτρικών ρευμάτων που ρέουν μέσα σε ένα γαλαξία. Είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τη βαρύτητα στη συγκέντρωση μάζας και, αντίθετα από τη βαρύτητα, μπορεί να αφαιρέσει στροφορμή ή οποία θα μπορούσε να εμποδίσει την κατάρρευση. Τα άστρα θα σχηματίζονταν σαν χάντρες σε ένα σύρμα ώσπου να αναλάβει η βαρύτητα.
Στα 1970, ο πρεσβύτερος Ράλφ Γιούργκενς, ένας μηχανικός από το Φλάγκσταφ της Αριζόνα, έκανε το επόμενο διανοητικό άλμα με την πρόταση ότι η ηλεκτρική επίδραση δεν σταματά σε κανένα σημείο και ότι τα άστρα δεν είναι θερμοπυρηνικές μηχανές! Αυτό γίνεται προφανές αν δούμε τον Ήλιο από τη σκοπιά των ηλεκτρικών εκκενώσεων. Τα γαλαξιακά ρεύματα που δημιουργούν τα άστρα συνεχίζουν να τα τροφοδοτούν. Τα άστρα συμπεριφέρονται σαν ηλεκτρόδια σε μια γαλαξιακή εκκένωση. Λαμπρά άστρα σαν το δικό μας ήλιο είναι συγκεντρωμένοι σφαιρικοί κεραυνοί! Η μάζα στο εσωτερικό των άστρων γίνεται θετικά φορτισμένη όπως τα ηλεκτρόνια κυλούν προς την επιφάνεια. Οι προκύπτουσες ηλεκτροστατικές δυνάμεις εμποδίζουν τα άστρα από την βαρυτική κατάρρευση και περιστασιακά τα ωθούν στη γέννηση με ηλεκτρική σχάση, συνοδών άστρων και αέριων γιγάντων. Αυτό διευκρινίζει το γιατί τόσο συχνά τα άστρα έχουν συντρόφους και γιατί οι περισσότεροι από τους γιγαντιαίους πλανήτες που ανιχνεύτηκαν μέχρι τώρα περιφέρονται τόσο κοντά στο άστρο προέλευσής τους.
Η θεωρία τής αστρικής εξέλιξης είναι μια επεξεργασμένη φαντασία. Η εμφάνιση ενός άστρου καθορίζεται κυρίως από το ηλεκτρικό του περιβάλλον και μπορεί να αλλάξει ξαφνικά. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα εξαιρετικής αστρικής μεταβλητότητας. Η ηλικία ενός άστρου είναι ακαθόριστη.
Οι φυσικοί πλάσματος και οι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί είναι οι πιο κατάλληλοι για να αναγνωρίσουν τα φαινόμενα εκκένωσης πλάσματος που αποκαλούμε άστρα. Η αστροφυσική είναι σε λάθος χέρια.
Πλανήτες
Γεώμορφοι πλανήτες και φεγγάρια «γεννιούνται» με παρόμοιο τρόπο με ηλεκτρική απώθηση μέρους τού θετικά φορτισμένου πυρήνα των άστρων νάνων και των αέριων γιγάντων. Αυτό εξηγεί τη διχοτομία ανάμεσα σε πυκνούς βραχώδεις πλανήτες, φεγγάρια και γιγάντιους αέριους πλανήτες. Στο μοντέλο του Ηλεκτρικού Σύμπαντος, η ίδια η βαρύτητα είναι μια ηλεκτροστατική διπολική δύναμη. Έτσι οι πλανητικές τροχιές σταθεροποιούνται ενάντια στο βαρυτικό χάος με ανταλλαγή φορτίων μέσω των ουρών πλάσματος τους (η Αφροδίτη το κάνει αυτό ακόμη αρκετά ισχυρά, αν κρίνει κανείς από την «κομητοειδή» μαγνητοουρά, και έχει την πιο κυκλική τροχιά από κάθε άλλο πλανήτη) και την επακόλουθη μεταβολή της βαρύτητας κάθε πλανήτη. Οι πλανήτες γρήγορα υιοθετούν τροχιές που ελαχιστοποιούν την ηλεκτρική τους αλληλεπίδραση. Συγκρούσεις μεταξύ μεγάλων σωμάτων αποφεύγονται, ενώ η σύλληψή τους γίνεται πιο πιθανή με ανταλλαγή φορτίων μεταξύ τους. Η σύλληψη της Σελήνης απομένει η μόνη επιλογή: δεν μπορεί να έχει δημιουργηθεί από τη Γη.
Ενδείξεις παλαιότερων πλανητικών ασταθειών είναι γραμμένες παντού στις επιφάνειες όλων των στερεών σωμάτων στο ηλιακό σύστημα. Αυτές οι ενδείξεις βρίσκονται στη μορφή κρατήρων σχηματισμένων από ηλεκτρικά τόξα.
Ηλεκτρικοί κρατήρες
Οι ηλεκτρικές εκκενώσεις μεταξύ σωμάτων σε στενή προσέγγιση παίρνουν τη μορφή «κεραυνών των θεών» ή ιδιαίτερα σχηματισμένων ελικοειδών πλασμοειδών. Τέτοια πλασμοειδή έμειναν ανάγλυφα από πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, όταν έδειχναν τον Δία να κουνά τους κεραυνούς του.
Οι κεραυνοί τού Δία εγείρουν ερωτήσεις για την ιστορία τής ανθρωπότητας και της Γης που δεν έχουν γίνει ποτέ πριν. Όταν πρόκειται για χρονολόγηση πλανητικών επιφανειών, τα πλασμοειδή προκαλούν χαρακτηριστική διάβρωση από ηλεκτρικά τόξα στη μορφή ελικοειδών καναλιών και επιδέξια κυκλικούς κρατήρες με απότομα τοιχώματα και περιστασιακές κεντρικές κορυφές. Τέτοιοι κρατήρες παρερμηνεύονται γενικά σαν κρατήρες μετεωριτών. Τα ελικοειδή κανάλια ταξινομούνται λανθασμένα σαν κοίτες ποταμών ή κανάλια λάβας. Μερικά λεπτά ή ώρες ηλεκτρικής διάβρωσης μπορούν να δημιουργήσουν μια επιφάνεια σαν αυτή της Σελήνης, η οποία αργότερα ερμηνεύεται με ad hoc τρόπο ότι είναι δισεκατομμυρίων ετών. Σε αυτό το μοντέλο αναμένονται διαφορές ανά ημισφαίριο στους κρατήρες.
Και για τους σκεπτικούς, επιβεβλημένη ηλεκτρική κατεργασία ενός πλανητικού μεγέθους σώματος συνεχίζεται ως τις μέρες μας σε ένα από τα εσωτερικά φεγγάρια τού Δία, την Ιώ.
Οι πλανητικοί γεωλόγοι δεν είναι εκπαιδευμένοι να αναγνωρίζουν διάβρωση από ηλεκτρικά τόξα, αλλιώς θα είχαν δει με μια ματιά τη χαρακτηριστική διάβρωση της καθοδικής επιφάνειας και τις καθοδικές εκκενώσεις στην Ιώ. Σίγουρα δεν πρόκειται για ηφαίστεια όπως τα γνωρίζουμε από τα εγχειρίδια γεωλογίας.
Ηλεκτρικός καιρός
Oι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενήμεροι του γεγονότος ότι δεν έχουμε καμία κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι κεραυνοί δημιουργούνται στα νέφη. Η απλούστερη απάντηση είναι ότι δεν δημιουργούνται εκεί. Τα νέφη απλώς σχηματίζουν ένα βολικό αγωγό προς τη Γη για τον ηλεκτρισμό που ξεκινά από το διάστημα. Χωρίς νέφη είναι πιθανό να έχουμε έναν «κεραυνό εν αιθρία». Αυτό συμβαίνει στην Αφροδίτη (παρόλο ότι εκεί ο ουρανός σίγουρα δεν είναι γαλάζιος). Τα καιρικά συστήματα οδηγούνται κατά κύριο λόγο από εξωτερικές επιρροές.
Κατά συνέπεια, ο Ήλιος έχει καιρικές συνθήκες και ο πιο μακρινός πλανήτης, ο Πλούτωνας, έχει τους πιο βίαιους ανέμους σε όλο το ηλιακό σύστημα, παρά το ότι λαμβάνει τη λιγότερη ενέργεια από τον Ήλιο. Ηλεκτρικές εκκενώσεις από το διάστημα προκαλούν τις τεράστιες αμμοθύελλες και τις πλανητικές καταιγίδες στον Άρη. Είναι υπεύθυνες για την μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα του Δία και τις «ακτίνες» στους δακτυλίους του Κρόνου. Είναι ο λόγος για τον οποίο η Αφροδίτη έχει κεραυνούς στα ομιχλώδη της σύννεφα και οι βουνοκορφές της φωτοβολούν με τις φωτιές του Αγ. Έλμου. Είναι ο λόγος για τον οποίο η Γη έχει κεραυνούς που επεκτείνονται στο διάστημα στη μορφή των «κόκκινων ξωτικών» και των «γαλάζιων δεσμών», και για τον οποίο αγκυρωμένοι δορυφόροι «καίνε τις ασφάλειες τους». Ωστόσο, κανείς δεν είναι εκπαιδευμένος στον συνυπολογισμό της επίδρασης της ηλεκτρικής ενέργειας στα καιρικά συστήματα.
Η ίδια η ζωή
Φαίνεται ότι όταν ένα άστρο νάνος ή ένας αέριος γίγαντας «δίνουν γέννηση» σε κάποιο βραχώδη δορυφόρο, πατέρας και παιδί μένουν συνήθως στενά δεμένα. Το ηλιακό μας σύστημα, με τις εκτεταμένες τροχιές του και τα χαοτικά χαρακτηριστικά του, εμφανίζεται σαν το αποτέλεσμα ενός πρόσφατου κοσμικού «κυκλοφοριακού ατυχήματος». Αυτή η φαινομενικά ακραία διαπίστωση υποστηρίζεται από την συνολική ιστορία των προϊστορικών πλανητικών επαφών. Έτσι, το να χρησιμοποιήσουμε την δική μας κατάσταση σαν μέτρο ενός κανονικού πλανητικού συστήματος θα δώσει εντελώς παραπλανητικές ιδέες για το πώς ξεκίνησε η ζωή και για μια εκτίμηση της πιθανότητας για ζωή οπουδήποτε αλλού στο σύμπαν.
Η πιο ευεργετική κατάσταση για την εμφάνιση ζωής σε ένα Ηλεκτρικό Σύμπαν είναι μέσα στο ηλεκτρικό κουκούλι ενός καφετί άστρου νάνου. Ακτινοβολούσα ενέργεια κατανέμεται εξίσου πάνω σε όλη την επιφάνεια ενός πλανήτη σε τροχιά γύρω από τη χρωμόσφαιρα ενός τέτοιου άστρου, άσχετα από την αξονική περιστροφή, κλίση ή τροχιακή εκκεντρότητα. Η εξαιρετικά αραιή ατμόσφαιρα τέτοιων άστρων διαθέτει τα απαραίτητα αποθέματα νερού και άνθρακα ώστε να διαποτίσει την πλανητική επιφάνεια. Το ερυθρωπό φως είναι ιδανικό για φωτοσύνθεση. Ένα τέτοιο μοντέλο μας δίνει ένα λόγο για τον οποίο το πρόγραμμα SETI για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής είναι απίθανο να επιτύχει. Κάθε προχωρημένος πολιτισμός σε έναν τέτοιο πλανήτη θα ήταν ανημέρωτος για την ύπαρξη του σύμπαντος έξω από το δικό του αστρικό περιβάλλον, ενώ η ραδιοεπικοινωνία διαμέσου της αστρικής ζώνης εκκενώσεων θα ήταν αδύνατη!
Τα εκπαιδευτικά μας συστήματα δεν είναι προσαρμοσμένα στο ευρύ, διεπιστημονικό πλαίσιο γνώσης που απαιτείται σε ένα Ηλεκτρικό Σύμπαν.
Μερικά βασικά στοιχεία
Οι μηχανές που εφευρίσκονται για πρώτη φορά με σκοπό να εκτελέσουν μια συγκεκριμένη κίνηση είναι καμια φορά περίπλοκες, και επόμενοι τεχνίτες γενικά ανακαλύπτουν ότι με λιγότερους τροχούς, με λιγότερες αρχές της κίνησης από ό,τι είχε αρχικά υποτεθεί, τα ίδια αποτελέσματα μπορούν να παραχθούν πολύ απλούστερα. Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα, κατά τον ίδιο τρόπο, είναι συχνά τα πιο περίπλοκα.
Άνταμ Σμίθ
Το Ηλεκτρικό Σύμπαν κάνει ένα απλοποιητικό βήμα ενοποιώντας τις πυρηνικές δυνάμεις, το μαγνητισμό και τη βαρύτητα σαν εκδηλώσεις μιας σχεδόν-στιγμιαίας ηλεκτροστατικής δύναμης. Αντί να «αγχωθούν» από την αρχή της δράσης από απόσταση, όπως οι περισσότεροι φυσικοί αυτού του αιώνα, οι υποστηρικτές του Ηλεκτρικού Σύμπαντος τη δέχονται σαν ένα παρατηρήσιμο γεγονός. Ο καθένας που προσπάθησε να ενώσει δύο όμοιους μαγνητικούς πόλους έχει επιδείξει δράση από απόσταση. Η «Ηλεκτρομαγνητική» ακτινοβολία είναι απλά το αποτέλεσμα μιας ταλαντούμενης ηλεκτροστατικής δύναμης.
Στο επίπεδο του ατόμου, το μοντέλο τού Ηλεκτρικού Σύμπαντος οδηγείται από το έργο τού Ράλφ Σάνσμπουρυ, έναν ανεξάρτητο ερευνητή τής Νέας Υόρκης. Πρωταρχική είναι η απλή αναγνώριση της βασικής ηλεκτρικής φύσης της ύλης και η προτεραιότητα της ηλεκτροστατικής δύναμης στις αλληλεπιδράσεις της ύλης. Στηρίζεται επίσης στην απλή υπόθεση ότι τα πρωτόνια, νετρόνια και ηλεκτρόνια αποτελούνται από μικρότερα φορτισμένα σωμάτια σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο με τον κλασικό τρόπο, σε σταθερές, συντονισμένες τροχιές. Αυτό σημαίνει ότι η ενέργεια που ανταλλάσσεται μεταξύ αυτών των υπο-σωματιδίων σε ελαστική παραμόρφωση κατά τη διάρκεια κάθε τροχιάς είναι μηδέν. Όντας φορτισμένα, τα υπο-σωματίδια αλληλεπιδρούν με την ηλεκτροστατική δύναμη.
Ένας απλός υπολογισμός δείχνει ότι τα υπο-σωματίδια που αποτελούν ένα ηλεκτρόνιο πρέπει να ταξιδεύουν με μια ταχύτητα πολύ πάνω από την ταχύτητα του φωτός – κάπου 2.5 εκατομμύρια έτη φωτός το δευτερόλεπτο ή από εδώ έως τη μακρινή πλευρά του γαλαξία της Ανδρομέδας σε ένα δευτερόλεπτο! Έτσι, η ηλεκτροστατική δύναμη πρέπει να ασκείται με μια ταχύτητα που είναι πρακτικά άπειρη στη δική μας κλίμακα για να παραμένει σταθερό το ηλεκτρόνιο.
Είναι οι σταθεροί τροχιακοί συντονισμοί αυτών των υπο-σωματίων, τόσο στο εσωτερικό όσο και μεταξύ των σωματίων, που δίνουν λαβή στα φαινόμενα των πρωτονίων, ηλεκτρονίων και ατόμων. Άλλοι κάτοικοι του ζωολογικού κήπου των σωματιδίων είναι απλά μεταβατικές καταστάσεις συντονισμού των ίδιων φορτισμένων υπο-σωματιδίων. Η λεγόμενη «δημιουργία» ύλης από ενεργητικά φωτόνια είναι μια παραίσθηση στην οποία προ-υπάρχουσα ύλη αναδιοργανώνεται σε νέες καταστάσεις συντονισμού, δίνοντας την εντύπωση ότι ένα σωματίδιο έχει ξαφνικά υλοποιηθεί. Η αντιύλη είναι μια λάθος ονομασία αφού, και αυτή, αποτελείται από τα ίδια υπο-σωματίδια όπως και η «κανονική» ύλη, εκτός από το γεγονός ότι το ολικό φορτίο αντιστρέφεται. Η ύλη δεν μπορεί να δημιουργηθεί η να καταστραφεί.
Η συμβατική οπτική της φυσικής για τις δυνάμεις
1. Πυρηνικές Δυνάμεις συγκρατούν τα νουκλεόνια (πρωτόνια και νετρόνια) μαζί στον ατομικό πυρήνα. Είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις μέσα στον πυρήνα, αδιάφορες όμως μακριά από αυτόν.
2α. Ηλεκτρικές Δυνάμεις – ένα θετικό και ένα αρνητικό φορτίο έλκουν το ένα το άλλο, αλλά όμοια φορτία απωθούνται. Οι ηλεκτρικές δυνάμεις συγκρατούν μαζί τα άτομα («δένουν» τα ηλεκτρόνια στον πυρήνα). Έχουν κάποια σημασία κοντά στον πυρήνα. Σε μεγάλες αποστάσεις, οι δυνάμεις αυτές δεν είναι συνήθως τόσο σημαντικές εξαιτίας ενός φαινόμενου κάλυψης. Για παράδειγμα, ένα θετικό φορτίο έλκει αρνητικά φορτία στη γειτονιά του έτσι ώστε αυτά να καλύπτουν το πεδίο του θετικού φορτίου.
2β. Οι Μαγνητικές Δυνάμεις είναι στενά συσχετισμένες με τις ηλεκτρικές δυνάμεις. Επειδή δεν μπορούν να καλυφθούν τόσο εύκολα, είναι πιο αποτελεσματικές σε μεγάλες αποστάσεις από ό,τι οι ηλεκτρικές δυνάμεις. Ένα παράδειγμα είναι το μαγνητικό πεδίο τής Γης.
3. Η Βαρύτητα είναι σημαντικά ασθενέστερη από τις ηλεκτρικές δυνάμεις και επομένως χωρίς σημασία για το άτομο. Επειδή δεν μπορεί να επικαλυφθεί είναι η κυρίαρχη δύναμη σε μεγάλες αποστάσεις. Οι τροχιές των πλανητών και οι κινήσεις των άστρων και των γαλαξιών καθοδηγούνται από τη βαρύτητα
–Χ. Αλφέν
Κβαντική Θεωρία
Για πρώτη φορά, η εξαιρετικά πετυχημένη κβαντική θεωρία βρίσκει μια φυσική εξήγηση με όρους συντονισμένης κίνησης φορτισμένων σωματιδίων, που μεσολαβούν από μια σχεδόν στιγμιαία ηλεκτροστατική δύναμη. Η τροχιά ενός κβαντικού ηλεκτρονίου είναι εκείνη στην οποία η ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ όλων των υπο-σωματιδίων στον πυρήνα του ατόμου και εκείνων σε ένα τροχιακό ηλεκτρόνιο αθροίζεται στο μηδέν γύρω από μια τροχιά. Η ανταλλαγή ενέργειας παίρνει τη μορφή παραμόρφωσης του σωματιδίου με το σχηματισμό ενός ηλεκτροστατικού δίπολου ή με το άλμα σε μια νέα συντονισμένη τροχιά.
Σχετικιστική Θεωρία
Η ειδική θεωρία του Αϊνστάιν σχεδιάστηκε για να ορίσει την συγχρονία σε ένα σύμπαν όπου η γρηγορότερη δύναμη ή σήμα ήταν περιορισμένο από την μετρημένη ταχύτητα λήψης του φωτός από μία μακρινή πηγή. Με μια ηλεκτροστατική δύναμη σχεδόν άπειρης ταχύτητας που δρα ανάμεσα στα υπο-σωματίδια όλης της ύλης, η θεωρία τής σχετικότητας εκπίπτει στην κλασική φυσική. Αυτό αφήνει ανοιχτό το ερώτημα του τί μετράμε όταν προσδιορίζουμε την ταχύτητα του φωτός.
Η ταχύτητα του φωτός με γαλακτικούς όρους είναι εξαιρετικά αργή, απαιτώντας περίπου 150.000 χρόνια για να διασχίσει το γαλαξία μας. Ωστόσο, ο αστρονόμος Αλτον Αρπ έχει δείξει ότι οι ερυθρές μετατοπίσεις ολόκληρων γαλαξιών είναι κβαντισμένες, γεγονός που απαιτεί κάποια μορφή σχεδόν στιγμιαίας, γαλαξιακού εύρους επικοινωνία στο υποατομικό επίπεδο.
Υπάρχουν πλέον αρκετά δημοσιοποιημένα πειράματα που επιδεικνύουν φαινόμενα ταχύτερα από το φως. Με την Ειδική Θεωρία να βγαίνει από τη μέση και το σύμπαν σε επικοινωνία με τα μέρη του σε πραγματικό χρόνο, δεν μπορεί να υπάρξει ταξίδι στο χρόνο, ενώ ο χώρος και ο χρόνος είναι ανεξάρτητοι.
Η Γενική Θεωρία του Αϊνστάιν επινοήθηκε για να ερμηνεύσει τη βαρύτητα. Επιχειρεί να αποποιηθεί την παρατηρημένη δράση, από απόσταση, της βαρύτητας, προτείνοντας ένα αντι-διαισθητικό κύρτωμα του χώρου, παρουσία μαζικών αντικειμένων. Αυτή η αχρείαστη περιπλοκή τού χώρου προστίθεται έπειτα στη τρέχουσα μεταφυσική του τί αποτελεί τη μάζα ενός αντικειμένου. Αλλά ο χώρος θα πρέπει να κυρτώνεται με σχεδόν άπειρη ταχύτητα για να παράγει τις παρατηρούμενες πλανητικές τροχιές.
Κοινή λογική, παρατήρηση και οικονομία των υποθέσεων προτείνουν το ηλεκτροστατικό μοντέλο τής βαρύτητας σαν ανώτερο. Υπάρχουν τώρα πειραματικά στοιχεία από βαρυτικές μετρήσεις την ώρα μιας ηλιακής έκλειψης που υποστηρίζουν το μοντέλο τού Ηλεκτρικού Σύμπαντος και απορρίπτουν το μοντέλο της Γενικής Σχετικότητας.
Ε = mc2
H περίφημη έκφραση του Αϊνστάιν Ε = mc2, που εξισώνει ενέργεια και μάζα, είναι γνωστή σχεδόν από τον καθένα. Ωστόσο, τα περισσότερα εγχειρίδια χρησιμοποιούν τον όρο «ύλη» αντί για «μάζα». Αλλά πουθενά δεν δείχθηκε ότι μάζα και ύλη είναι εναλλάξιμες. Στην πραγματικότητα, έχουμε παντελή άγνοια για το τι αποτελεί τη μάζα ενός αντικειμένου. Έτσι είναι ανεπίτρεπτο να υπονοούμε ότι ενέργεια και ύλη είναι εναλλάξιμες.
Η τελική έκφραση αυτής της ιδέας οδήγησε στην ανοησία τού Μπιγκ Μπανγκ. Φαίνεται απλούστερο και πιο λογικό να προτείνουμε ότι τόσο η πυρηνική όσο και η χημική ενέργεια απελευθερώνονται και απορροφούνται από την αναδιάταξη των συντονισμένων τροχιών των φορτισμένων σωματιδίων. Είναι τότε ζήτημα κοινής λογικής να προτείνουμε ότι η μάζα είναι η μετρούμενη ανταπόκριση ενός συστήματος φορτισμένων σωματιδίων σε ένα εξωτερικό ηλεκτροστατικό πεδίο. Όσο πιο μαζικό το αντικείμενο, τόσο περισσότερο η ηλεκτροστατική δύναμη συντελεί στην ελαστική παραμόρφωση των πρωτονίων, νετρονίων και ηλεκτρονίων παρά στην επιτάχυνσή τους. Αυτό είναι το φαινόμενο που φαίνεται σε επιταχυντές σωματιδίων και αποδίδεται συμβατικά σε σχετικιστικά φαινόμενα. Αλλά η σχετικότητα μεταπίπτει σε κλασική φυσική σε ένα σύμπαν στο οποίο η ηλεκτροστατική δύναμη έχει σχεδόν άπειρη ταχύτητα.
Το πρώτο ερώτημα που μπαίνει είναι το εξής: "Αν είναι τόσο απλό, γιατί δεν το σκεφτήκαμε πολύ νωρίτερα;". Η απάντηση φαίνεται να βρίσκεται στην τάση των θεωρητικών να παραγκωνίζουν την κοινή λογική και την παρατήρηση. Υπάρχει επίσης ένα πρόβλημα γλώσσας, όταν οι μαθηματικοί προσπαθούν να παράσχουν πραγματικό νόημα στα σύμβολά τους.
Και λοιπόν;
Οι συνέπειες και οι πιθανότητες σε ένα Ηλεκτρικό Σύμπαν πάνε πολύ μακριά. Το πρώτο που πρέπει να αναγνωρίσουμε είναι η πρωτοφανής μας άγνοια! Δεν ξέρουμε τίποτε για την προέλευση του σύμπαντος. Δεν υπήρξε ποτέ Μπιγκ Μπανγκ. Το ορατό σύμπαν είναι στατικό και πολύ μικρότερο από ό,τι νομίζαμε. Δεν έχουμε ιδέα για την ηλικία ή την έκταση του σύμπαντος. Δεν γνωρίζουμε την πραγματική πηγή τής ηλεκτρικής ενέργειας που δημιουργεί το σύμπαν.
Οι γαλαξίες σχηματίζονται από ηλεκτρικές δυνάμεις και δημιουργούν εστίες πλάσματος στα κέντρα τους, τα οποία περιοδικά εξάγουν κβάζαρς και δέσμες ηλεκτρονίων. Τα κβάζαρς εξελίσσονται σε συνοδούς γαλαξίες. Οι γαλαξίες σχηματίζουν οικογένειες με ευδιάκριτους «γονείς» και «παιδιά». Τα άστρα είναι ηλεκτρικοί μετασχηματιστές, και όχι θερμοπυρηνικές συσκευές. Δεν υπάρχουν άστρα νετρονίων ή μαύρες οπές. Δεν ξέρουμε την ηλικία των άστρων γιατί η θεωρία τής θερμοπυρηνικής εξέλιξης δεν εφαρμόζεται σε αυτά. Οι σουπερνόβα είναι τελείως ακατάλληλοι σαν πηγές βαρέων στοιχείων. Δεν ξέρουμε την ηλικία της Γης γιατί τα ραδιενεργά ρολόγια μπορούν να επηρεαστούν από πανίσχυρες ηλεκτρικές εκκενώσεις.
Οι πανίσχυρες ηλεκτρικές εκκενώσεις που σχηματίζουν μια αστρική φωτόσφαιρα δημιουργούν τα βαρέα στοιχεία που εμφανίζονται στο φάσμα τους. Τα άστρα «γεννούν» ηλεκτρικά συνοδευτικά άστρα και αέριους γίγαντες πλανήτες. Η ζωή είναι πιο πιθανό να σχηματίζεται μέσα στον μανδύα ακτινοβολούντος πλάσματος ενός καφέ άστρου νάνου!
Ο Ήλιος μας απέκτησε νέους πλανήτες, συμπεριλαμβανόμενης της Γης. Αυτό εξηγεί τη «φρουτοσαλάτα» των χαρακτηριστικών που παρουσιάζουν. Δεν είναι το πιο φιλόξενο μέρος για ζωή, αφού μικρές αλλαγές στο μακρινό Ήλιο θα μπορούσαν να παγώσουν ή να αποστειρώσουν τη Γη. Οι πλανητικές επιφάνειες και οι ατμόσφαιρες εναποτίθενται κατά τη γέννησή τους από ένα μεγαλύτερο σώμα και κατά τη διάρκεια ηλεκτρικών επαφών με άλλους πλανήτες. Οι πλανητικές επιφάνειες φέρουν τα ηλεκτρικά σημάδια τέτοιων κοσμικών γεγονότων.
Η ταχύτητα του φωτός δεν είναι όριο. Η επικοινωνία σε πραγματικό χρόνο σε γαλαξιακές αποστάσεις μπορεί να είναι δυνατή. Επομένως, ο χρόνος είναι παγκόσμιος και το ταξίδι στο χρόνο είναι αδύνατο. Η αντιβαρύτητα είναι εφικτή. Το διάστημα δεν έχει έξτρα διαστάσεις στις οποίες μπορεί να τυλιχτεί ή όπου παράλληλα σύμπαντα μπορεί να υπάρχουν. Δεν υπάρχει ενέργεια «μηδενικού σημείου» στο κενό. Η αόρατη πηγή ενέργειας στο διάστημα είναι ηλεκτρική.
Υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από τη χημεία.
Το μέλλον ενός Ηλεκτρικού Σύμπαντος δείχνει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον!
Για τις ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΕΣ ΧΙΟΝΟΠΤΩΣΕΙΣ για πολλοστό συνεχές εξάμηνο και στα 2 ημισφαίρια:
http://gr.snow-forecast.com/maps/dynamic/globalrot -Επιλέξτε Χάρτη Καιρού Βάσης: Accumulated Snowfall
Περιμένουμε ΠΟΤΕ θα γίνει διαδήλωση για αποκέντρωση-αυτάρκεια-αποθέματα, ενόψει των μεγάλων κρύων που ανήγγειλαν ΝΑΣΑ-CERN και ενδεχόμενου πολυετή ηφαιστειακού χειμώνα!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι ανανούριστοι μπορεί να συνέρθουν αν ασκηθούν στην καλή ξεκούραση και την αλληλοβοήθεια:
http://klimatika.blogspot.com/2007/07/30.html.